تا که بودیم نبودیم کسی

کشت مارا غم بی هم نفسی 

تا که خفتیم همه بیدار شدن

تا که مردیم همگی یار شدند

قدر ان شیشه بدانید چو هست

نه در ان موقع که افتادوشکست!

چه کسی حرف مرا می فهمد؟
چه کسی درد مرا می داند؟
در پس پرده ی اشک چشمم
چه کسی راز مرا می خواند؟
چه کسی واژه ی تنهایی را
در دل غم زده ام می بیند؟
با سر انگشت محبت چه کسی
قطره ی اشک مرا می چیند
سال ها غیر خداوند بزرگ
هیچ کس از غمم آگاه نبود
توشه ی زندگیم در همه عمر
جز غم و غصه ی جان کاه نبود
مرگ یک روز و یا یک شب سرد
چشم غمگین مرا می بندد
شاید آنجا پس از این رنج و عذاب
سردی گور به رویم خندد

 از یک عاشق شکست خورده پرسیدم:

 بزرگ ترین اشتباه؟ گفت عاشق شدن

گفتم بزرگ ترین شکست؟ گفت شکست عشق

گفتم بزرگترین درد؟ گفت از چشم معشوق افتادن

گفتم بزرگترین غصه؟ گفت یک روز چشم های معشوق رو ندیدن

گفتم بزرگترین ماتم؟ گفت در عزای معشوق نشستن

گفتم قشنگ ترین عشق؟ گفت شیرین و فرهاد

گفتم زیبا ترین لحظه؟  گفت در کنار معشوق بودن

گفتم بزرگترین رویا؟ گفت به معشوق رسیدن

پرسیدم بزرگترین ارزوت؟ اشک تو چشماش حلقه زدو با نگاهی سرد گفت: 

( مرگ)

شبی غمگین شبی بارانی وسرد

 مرا در غربت فردا رها کرد

دلم در حسرت دیدار او ماند

مرا چشم انتظار کوچه ها کرد

به من می گفت تنهایی غریب است

ببین با غربتش با من چه ها کرد

تمام هستی ام بودو ندانست

که در قلبم چه آشوبی به پا کرد

و او هرگز ;شکســـــــــــــــــــــــــــــــــــتم را نفهمید

اگر چه تا ته دنیا صـــــــــــــــــــــــــــــدا کرد

سراغ از من نمیگیری گل نازم

نمیشناسی صدای کهنه سازم

نمیدونی مگه اینجا دلم تنگه

نمی بینی مگه با غصه دمسازم

سراغ از من نمیگیری مگیر اما

فراموشم نکن هرگز گل زیبا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: